Beschrijving

Haar carrière ging hard: op haar tiende maakte ze haar eerste album, met 11 jaar al haar tweede. Vanaf het begin trad Steffany zo’n beetje elk weekend op en deed mee met zangwedstrijden in binnen- en buitenland. Toen ze na vier keer meedoen op haar twaalfde ook nog de populaire Grote Prijs van de Volksmuziek won, kon niemand meer om Steffany heen. Ze toerde door Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland, onder meer met ‘onze’ Jan Smit. De zegetocht duurde voort tot Steffany op haar 17^e brak met haar platenmaatschappij en besloot een jaar niets te doen. “Ik moest vooral op zoek naar mezelf. Mijn leven was anders dan dat van leeftijdsgenoten en hoewel ik niets liever had gewild, had ik de behoefte om even ‘normaal’ te zijn. Ik ben een tijdje naar Amerika gegaan. Dat was heerlijk: eindelijk kon ik over straat lopen zonder dat iedereen me herkende. Maar na een aantal maanden besefte ik dat ik de muziek en het podium miste.”

Terug in Oostenrijk vond ze een nieuw team en ging verder waar ze was gestopt. Het succes was er meteen weer. Maar Steffany ging twijfelen: ze was inmiddels een jaar of 20 en wilde meer inspraak in wat ze zong en hoe ze eruitzag. Dat bleek volgens haar contract niet mogelijk, dus begon haar succes dubbel te voelen. “Aan de ene kant vond ik het nog steeds te gek om op een podium te staan, aan de andere kant kon ik niet precies doen wat ik wilde.” Toch ging ze nog jaren door, tot ze in 2018 een relatie kreeg met een Nederlander. Ze raakte zwanger en toen hij in Oostenrijk niet kon aarden, besloten ze met hun inmiddels geboren zoontje naar Nederland te verhuizen.

Inmiddels ze spreekt vloeiend Nederlands, je hoort haar Duitstalige afkomst bijna niet meer. Wat altijd bleef is haar liefde voor muziek en zingen. Tegelijk wil ze wél de stijl behouden van haar muziek in Oostenrijk: de volksmuziek. “Al noem ik het zelf het liefst nog steeds schlager”, zegt Steffany beslist. “Ik hou van de emotie en de verhalen in de teksten. Het levenslied, om mensen mee te raken.” Ze wist zich al te omringen met een heus succesteam, waaronder producent en liedjesschrijver Emile Hartkamp, die in het verleden verantwoordelijk was voor hits van onder meer André Hazes, Marianne Weber, René Froger en Frans Bauer. “Ik heb Emile, een manager, platenmaatschappij en alle neuzen staan dezelfde kant op. Al moet het publiek uiteindelijk natuurlijk bepalen of mijn muziek hier toekomst heeft, wij geloven er met z’n allen in.”

Voor Steffany is haar poging om Nederland in te pakken met haar stem en muziek niet zomaar een gril, maar pure noodzaak: ze móet haar hart volgen. “Ik hóór op het podium, niet achter een beeldscherm.
Het doel in mijn leven blijft hetzelfde als vroeger als jong meisje: ik wil mensen blij maken met mijn muziek. Daar ga ik voor!”